Od poł. XIX w. do 1939 r.

Zasadniczym celem pracy jest opisanie praktyk komunikacyjnych wspólnoty dyskursu handlowego i reklamowego na tle historyczno-gospodarczo-społecznej rzeczywistości, w której żyli mieszkańcy dziewiętnastowiecznego i przedwojennego Krakowa (1850-1939). Praktyki te wiążą się ze sposobami zarówno rozumienia i pisania o zjawisku reklamy (kształtowania się specjalistycznego języka o reklamie), jak i identyfikacji firm krakowskich, wyrażania uprzejmości językowej oraz wykorzystania różnych wzorców komunikacyjnych uzależnionych od kanału i formy przekazu. Materiał źródłowy niniejszej rozprawy stanowi bardzo zróżnicowany i znaczny pod względem liczebności korpus tekstów reprezentujących różne formy reklamowe- ogłoszenia prasowe, ulotki, karty pocztowe, plakaty, afisze i wywieszki reklamowe, opakowania, etykiety, prospekty, katalogi firmowe i broszury informacyjne, a także cenniki, druki firmowe (papier firmowy, koperty, noty, rachunki), inne promocyjne materiały drukowane (typu zaproszenia, listy, książeczki tematyczne kulinarne) oraz reklama radiowa i filmowa. Materiał językowy uzupełniają ponadto pierwsze krakowskie poradniki reklamowe i artykuły o reklamie. W pracy wykorzystuje się metodę analizy dyskursu z uwzględnieniem podejścia integrującego różne metodologie z zakresu zarówno pragmalingwistyki, w tym teorii aktów mowy czy gramatyki grzeczności, jak i lingwistyki tekstu, multimodalności, onomastyki, semantyki, leksykologii oraz językoznawstwa korpusowego. Najważniejszym rezultatem poczynionych badań jest ustalenie, iż dyskurs reklamowy II połowy XIX wieku i początku XX stulecia definiują przede wszystkim takie kategorie jak: 1. handlowość - związek ze wspólnotą handlową i jej potrzebami, wartościami oraz celami, 2. lokalność - związek z lokalną przestrzenią miejską i osobami będącymi właścicielami/założycielami miejscowych przedsiębiorstw, 3. grzeczność - związek z zasadami grzeczności kupieckiej i regułami zmieniającej się polskiej etykiety językowej ówczesnego czasu, 4. medialność - uzależnienie reklamy handlowej od dyskursów medialnych oraz 5. artystyczność - wpływ na reklamę języka sztuki: poezji, grafiki i plakatu. Wszystkie wymienione wyznaczniki reklamy kupieckiej badanego okresu splata nadrzędna względem nich cecha, charakteryzująca dyskurs handlowy wraz z jego wyspecjalizowaną odmianą - dyskursem reklamowym, i wprost związana z pierwotną przyczyną powstania wspólnoty handlowej, jaką była potrzeba wymiany towarów. Tą cechą jest perswazyjność, której obecność w większym czy mniejszym stopniu w różnych formach dyskursywnych reklamy warunkuje zasadniczy cel komunikacyjny wspólnoty handlowej/reklamowej, a konkretnie sprzedawców, jakim jest chęć sprzedaży towaru/usługi i nakłonienia klientów do jego/jej nabycia.