Marianna z Kątskich Potocka (zm. 1768), starościna lwowska, to postać nietuzinkowa, dziedziczka ogromnej fortuny po Kątskich, Denhoffach i Szczukach, któ-ra stała się podstawą późniejszej potęgi ekonomicznej rodu Potockich. Jak dotąd niewiele wiadomo na temat przedsiębiorczości oraz zaangażowania się generałowej w działalność gospodarczą, której celem było dopilnowanie i pomnożenie rodzinnego majątku. Infor-macje te przynosi korespondencja urzędników folwarcznych kierowana do Marianny, która pozwala wniknąć w środowisko społeczne dworu Potockich oraz poznać jego orga-nizację i sposób funkcjonowania, szczególnie pod kątem relacji, jakie istniały między ge-nerałową a osobami znajdującymi się na jej usługach – wyższymi i niższymi zarządcami dóbr, administratorami poszczególnych majętności czy też drobnymi poddanymi. Celem niniejszych rozważań jest zatem analiza gospodarczych i społecznych podstaw funkcjo-nowania majątków generałostwa oraz znalezienie odpowiedzi na kilka najistotniejszych pod tym kątem pytań, a mianowicie: Które gałęzie gospodarki z powodzeniem rozwijały się w dobrach Potockich i stały się podstawą do pomnożenia ich rozległej fortuny? Skąd czerpano zyski potrzebne na utrzymanie dworu? Jak układała się współpraca między do-brodziejką a poszczególnymi urzędnikami? Z jakimi problemami zwracano się do gene-rałowej? Na ile analizowane responsy pozwalają nam zaobserwować wpływ Eustachowej na zawiadywane przez nią majątki, szczególnie podczas nieobecności jej męża? Zaprezen-towane poniżej badania mają charakter nowatorski, gdyż wciąż brakuje opracowań po-święconych aktywności gospodarczej magnatek i szlachcianek w czasach saskich oraz ich znaczenia dla rozwoju i zwiększenia rodzinnej fortuny.