Celem opracowania było ukazanie płaszczyzn, na których Polki włączyły się w dzieło odzyskania niepodległości po okresie zaborów. Zasadnicze cezury czasowe obejmują okres od 1914 r. do zakończenia wojny polsko-bolszewickiej. Jednakże w celu pełnego ukazania tła działalności proobronnej Polek w tekście przywołano szereg wydarzeń z okresu poprzedzającego wybuch I wojny światowej. Omówiona została również działalność kombatantek walk o niepodległość i granice w okresie II Rzeczypospolitej. Tekst składa się z dwóch części. W pierwszej części autorka przedstawiła udział kobiet w organizacjach paramilitarnych i walce zbrojnej podczas I wojny światowej, ich uczestnictwo w Powstaniu Wielkopolskim i w walkach w Galicji Wschodniej o Lwów. Omówiona została działalność kobiet m.in. w Legionach, Polskiej Organizacji Wojskowej i Ochotniczej Legii Kobiet. Druga część opracowania prezentuje wkład cywilnych organizacji kobiecych, w szczególności Polskiego Białego Krzyża, w dzieło niesienia pomocy poszkodowanym w walkach żołnierzom i cywilom. Autorka wskazała na rolę, jaką odegrały Liga Kobiet Pogotowia Wojennego oraz Liga Kobiet Galicji i Śląska Cieszyńskiego w zabezpieczaniu materialnego zaplecza armii. W obliczu zagrożenia inwazją bolszewicką kobiety nie tylko czynnie wspierały walczących, ale stworzyły także prężną machinę propagandy obronnej na łamach dziesiątków pism. Autorka omawia akcję agitacyjną na rzecz wstępowania do Armii Ochotniczej. Działaczki stowarzyszeń kobiecych organizowały loterie, festyny, konkursy, podczas których zbierały środki na wsparcie walczących. Podstawą źródłową opracowania są wspomnienia, prasa z epoki oraz współczesne monografie i artykuły naukowe.