Treść: Chojecka Ewa: Dzieje sztuki Opola jako tworzywo dzisiejszej kultury pamięci s. 7-16; Mikołajczak Tomasz: Kilka uwag na temat genezy artystycznej i ideowej książęcych nagrobków tumbowych w Opolu s. 17-26; Wójcik Marek L.: Pieczęcie klasztoru Premonstratensek w Czarnowąsach s. 27-44; Wojtyła Arkadiusz: "Ducalis Parthenon Domus Dei". Uwagi o architekturze i wymowie ideowej norbertańskiego kompleksu klasztornego w Czarnowąsach s. 45-58; Galewski Dariusz: Rola jezuitów w rozwoju kultu Matki Bożej Piekarskiej. Historia placówek jezuickich w Piekarach Śląskich i Opolu s. 59-70; Kłoda Emilia: Obraz "Drzewo genealogiczne Piastów opolskich". Nieznana realizacja Johanna Christopha Lischki na terenie Śląska w kontekście nowożytnej kultury s. 71-86; Kolbiarz Artur: W kręgu Steinla, Königa i Schröttera. Wpływy barokowej rzeźby Dolnego Śląska na terenie Księstwa Opolskiego około 1700 roku s. 87-104; Kozieł Andrzej: Joseph Matthias Lassler w Opolu, czyli kilka uwag na temat życia i twórczości artysty oraz jego nieznanych dzieł malarskich w dawnym opolskim kościele klasztornym Dominikanów s. 105-114; Wardzyński Michał: Zespół rokokowych ołtarzy kolegiaty opolskiej - nieznane dzieło Wenzla Johanna Böhma. Przyczynek do twórczości rzeźbiarza na drodze z Lipníka nad Bečvou do Poznania s. 115-130; Stryczek-Janicka Anna: Fasady zabytkowych kamienic w Opolu w kontekście dziewiętnastowiecznego historyzmu s. 131-144; Kozak Anna: Lata nauki i studiów Carla Adalberta Herrmanna (1791-1845) s. 145-158; Kos Jerzy Krzysztof: Opolskie synagogi s. 159-168; Adamska Monika Ewa: Architekci w międzywojennym Opolu. Lokalni budowniczowie czy uznani twórcy? s. 169-186; Kaczmarek-Löw Klara: Nerlich, Neumann i Niemann. Losy trzech malarzy z Opola w XX wieku s. 187-200; Filipczyk Joanna: Wokół idei nowego centrum Opola s. 201-212; Sroka Marcin: Opolski "biały dom" jako siedziba Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Opolu s. 213-226; Czechowicz Bogusław: Czym jest sztuka miasta? Nienapisana książka "Sztuka Opola" jako wyzwanie, czyli zamiast podsumowania s. 227-232