Streszczenie: Celem artykułu jest ukazanie zjawiska ideologizacji rodziny polskiej w oficjalnym wymiarze kultury realnego socjalizmu, czyli w mediach. Przedmiotem analizy uczyniono najbardziej popularną prasę kobiecą w PRL o charakterze społeczno-wychowawczym i poradniczym. Przedstawiając zjawisko ideologizacji rodziny, starano się ukazać dwa jej aspekty, tj. 1) sposób obrazowania i interpretacji wybranych treści dotyczących życia małżeńsko-rodzinnego w poszczególnych dekadach systemu oraz 2) mechanizmy przekazu propagowanych treści. W pierwszym przypadku dokonano rekonstrukcji modeli rodziny występujących na łamach badanej prasy w latach 50., 60. i 70., a w drugim przedstawiono techniki, zasady i środki stosowane w przekazie propagandowym. Podstawowy problem badawczy zawarty jest w pytaniu: Jakie modele życia rodzinnego propagowała badana prasa kobieca w wybranych okresach realnego socjalizmu i jakie mechanizmy przekazu stosowała w odniesieniu do propagowanych treści? W analizowanych zagadnieniach przyjęto następujące założenia teoretyczne: 1) obraz rodziny propagowany w czasopismach podlegał silnej ideologizacji i upolitycznieniu, 2) rodzina była traktowana jako narzędzie polityczno-wychowawcze w służbie aparatu władzy, 3) interpretacje wybranych aspektów życia rodzinnego obniżały rangę i znaczenie rodziny w świadomości społecznej, 4) stosowano różne mechanizmy propagandowego przekazu osłabiające struktury poznawcze i psychiczne kobiet. Zasadniczą bazę materiałową badań stanowiło czasopismo „Przyjaciółka” wydawane w wybranych okresach lat 50., 60. i 70. Bazę uzupełniającą stanowiło czasopismo „Kobieta i Życie” oraz opracowania autorstwa A. Kłoskowskiej z lat 50. i F. Adamskiego z lat 60. W rekonstrukcji modeli rodziny z lat 50. i 60. zastosowałam metodę analizy treści, a w badaniach modelu rodziny z lat 70. frekwencyjno-tematyczną analizę przekazów badanych treści oraz model komunikacyjny H. Lasswella. Teoretycznym odniesieniem analiz rodziny w okresie PRL była koncepcja rodziny w ujęciu K. Marksa, F. Engelsa i W. I. Lenina. Wyniki badań wykazały, że przekazywane treści podlegały silnemu zideologizowaniu i upolitycznieniu, osłabiały znaczenie rodziny oraz deformowały sens wartości rodzinnych. Propagowany obraz był jednostronny i zredukowany. Rodzina była traktowana jako narzędzie w służbie komunistycznego państwa. Techniki przekazu generowały poczucie psychicznego rozdarcia, niewiedzy i intelektualnego zagubienia wśród czytelniczek.