Streszczenie: Mikołaj Kopernik był nie tylko światowej sławy astronomem, ale także lekarzem. Urodził się 19 lutego 1473 r. w Toruniu, zmarł 24 maja 1543 r. we Fromborku. Jego szczątki odnaleziono w 2005 r. w Katedrze we Fromborku. Celem niniejszej pracy było określenie potencjalnych przyczyn nieznacznej utraty zębów u Mikołaja Kopernika w chwili śmierci, mimo jego zaawansowanego wieku (70 lat). W pracy poddano analizie zdjęcia zębów szczęki (oznaczone według systemu FDI: 22, 13, 23, 14, 24, 15, 25, 26), które zostały wykonane podczas drugiego pogrzebu Kopernika w 2010 r. Informacje pozyskane ze źródeł historycznych pozwoliły potwierdzić, że Mikołaj Kopernik posiadał szeroką wiedzę z różnych dziedzin, w tym także z medycyny, co mogło mieć wpływ na jego świadomość w zakresie higieny jamy ustnej i zdrowego stylu życia. W opracowaniu zwrócono również uwagę na ogólny stan zdrowia astronoma oraz zwyczaje żywieniowe panujące w środowisku społecznym Kopernika. Ustalono, że bardzo dobry stan uzębienia 70-letniego Mikołaja Kopernika można wiązać z jego wykształceniem i pochodzeniem społecznym, szeroką wiedzą z zakresu medycyny i higieny jamy ustnej, prawidłowymi nawykami żywieniowymi i trybem życia oraz dobrym ogólnym stanem zdrowia. Jest prawdopodobne, że wymienione czynniki mogły mieć także wpływ na długowieczność Kopernika. Ustalenia te pozwoliły po raz pierwszy w literaturze na wskazanie czynników decydujących o dobrym stanie zębów Mikołaja Kopernika w momencie jego śmierci. Pogłębianie wiedzy na temat profilaktyki chorób zębów w kontekście przypadku Kopernika może być ważne i mieć znaczenie dla współczesnej populacji.