318938
Artykuł
W koszyku
Dokument nadrzędny: Pamiętnik Literacki.
Przedmiotem artykułu jest analiza poetyki panegiryków Martina Opitza na cześć dwu polskich osobistości: malarza Bartłomieja Strobla i króla Władysława IV. Ukazując relacje malarza i poety, autor skupia się na relacjach nie tyle podmiotowych, ile estetycznych. Opitz, poruszając się w obrębie kanonu panegiryku uczonego i adresowanego do ludzi uczonych, stara się odmalować słowem zasługi Strobla i chwali go jako vir doctus, teoretyka sztuki. Chodzi zatem o realizację horacjańskiego wyobrażenia ut pictura poesis. Poetyka panegiryku ukazana jest w kontekście wydania „ostatniej ręki” (kompleks gatunkowy sylw) oraz przy uwzględnieniu związanych ze Stroblem epigramatów Opitza, a przede wszystkim w kontekście ustaleń gatunkowych z „Das Buch von der deutschen Poeterei” (Księga o niemieckiej sztuce poetyckiej, 1624). Całkiem inny charakter ma panegiryk na cześć polskiego króla, adresowany – także z politycznej inicjatywy Gerharda von Dönhoffa – do niemieckich innowierców zamieszkujących Polskę. Autor wskazuje na jego pośredniczący charakter i stawia tezę, że utwór mógł być skierowany do elit szwedzkich, co uzasadniałoby nie tylko dynastyczne, ale także etyczne prawa Władysława IV do tronu szwedzkiego.
Strefa uwag:
Uwaga dotycząca języka
Streszczenie w języku angielskim.
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej