Artykuł stawia sobie za cel poszerzenie refleksji nad częścią siedemnastowiecznych przedsięwzięć budowlanych Georga Schönaicha w Siedlisku (niem. Carolath), ok. 1612-1619. Szczególna uwaga została poświęcona uściśleniu datowania, autorstwu projektów i genezie zrealizowanych form architektonicznych, aspektom militarnym twierdzy oraz szerszej wymowie symbolicznej fundacji, w tym szczególnie ikonografii kaplicy zamkowej. Dzięki swym efektownym formom architektonicznym kompleks zamku w Siedlisku zajmuje czołowe miejsce w historii architektury śląskiej, i to zarówno jej rezydencjonalnej, militarnej, jak i sakralnej odmiany. Zaowocowało to licznymi omawiającymi go publikacjami, w tym wzmiankami, jako jedynego przykładu architektury śląskiej początku XIVII w., w zagranicznych opracowaniach przekrojowych. Między innymi dzięki niepublikowanym dotychczas archiwaliom, w tym projektowi sali kolumnowej zamku możliwe jest uściślenie chronologii budowy fortyfikacji, pałacu i kaplicy zamku. Powstały one w zasadniczym zrębie w latach 1612‒1615, po czym rozpoczął się kilkuletni proces wykańczania, przerwany zapewne śmiercią fundatora w roku 1619. W ramach błyskawicznej kampanii budow lanej powstały regularne, okazałe fortyfikacje bastionowe, wytworna kaplica zamkowa połączona z dwupiętrowym pałacem, który objął ostatecznie obszar znacznie mniejszy niż zakładane początkowo, pięcioskrzydło założenie z dwoma dziedzińcami. Skala, klasa wykonania, ale również bombastyczność zastosowanych form, w tym fortyfika cyjnych, skłania ku rozpatrywaniu uzasadnienia ich wprowadzenia nie jak dotychczas w aspektach formalnych, a w sferze komunikacji społeczno-politycznej oraz religijnej Schönaicha. Punktem wyjścia do ich rozczytania jest pogłębiona analiza ikonograficzna architektury i dekoracji siedliskiej kaplicy zamkowej, ewidentnego, a zarazem jedne o z najlepszych w całej ówczesnej Europie przykładów próby rekonstrukcji Świątyni Jerozolimskiej. Kontekst ten, w połączeniu z architekturą reszty zespołu i uzupełniającymi ją do dziś inskrypcjami, pozwalają dostrzec świadome kreowanie się przez dopiero co obwołanego wolnego pana stanowego na starotestamentowego Salomona – wzorcowego władcę. Architektem odpowiedzialnym za zaprojektowanie założenia był wrocławski architekt i inżynier, Valentin von Saebisch, z którym dotychczas jednoznacznie łączono wyłącznie umocnienia zamku. Relatywnie liczne i pewne informacje dotyczące zaangażowania Saebischa w Siedlisku, w tym jego cztery rysunki dotyczące różnych aspektów założenia, są podstawą do poczynienia istotnych uwag na temat jego wczesnej działalności zawodowej.