Lata 1740-1758.

Brody należały do najważniejszych założeń pałacowo-ogrodowych Heinricha von Brühla. Znaczenie rezydencji warunkowane było w pierwszej kolejności przez lokalizację na trasie królewskich podróży między Dreznem a Warszawą. Chęć olśnienia monarchy skłoniła ministra, który zasłynął jako wybitny mecenas, do przebudowy siedziby. Splendor nowej, monumentalnej bryły podkreślały deko-racje rzeźbiarskie oraz pełne przepychu wnętrza, odznaczające się bogatą dekoracją i wysokiej klasy wyposażeniem (z najbardziej znanych mobiliów przywołać można porcelanowy "Serwis Łabędzi", wykonany w miśnieńskiej manufakturze). Na terenie majątku stworzono też między innymi bażantarnię i zwierzyniec, w których urządzano polowania z udziałem Augusta III. Zachowane projekty architektoniczne – wśród nich szkice Johanna Christopha Knöffla – wraz ze źródłami rękopiśmiennymi, archiwalną ikonografią oraz analizą "in situ" pozwalają na dostrzeżenie skali inwestycji oraz rozmachu, z jakim przebudowano brodzką siedzibę. Równocześnie stworzono wielkoprzestrzenną kompozycję, obejmującą założenie ogrodowe, paradny dziedziniec z oficynami i osie porządkujące zabudowę miasta. Co istotne, zmiany dotyczyły nie tylko kwestii urbanistycznych i artystycznych. W Brodach założono między innymi manufaktury tkanin, mebli i tytoniu, co zaowocowało napływem nowych rzemieślników, przyczyniając się do gospodarczego rozwoju ośrodka. Niniejszy artkuł zarysowuje najważniejsze wątki dotyczące znaczenia brühlowskiej rezydencji w czasach jej największej świetności, przypadającej za życia saskiego ministra.