Streszczenie: "Księga infanta Pedro Portugalskiego, który podróżował po czterech stronach świata" ("Libro del infante don Pedro de Portugal, el cual anduvo las cuatro partidas del mundo") jest przykładem średniowiecznej "literatury fantastycznej" opartej na wcześniejszych relacjach podróżniczych i będącej ich kompilacją. W tym utworze nieznany autor wykorzystał na potrzeby stworzenia fikcyjnej relacji dzieje życia księcia Coimbry Piotra (Pedro), następcy tronu Królestwa Portugalii i brata słynnego Henryka Żeglarza, który w latach 1425-1428, prawdopodobnie w celach dyplomatycznych, odbył szereg podróży, nawiązując relacje z najważniejszymi ówczesnymi uczestnikami polityki europejskiej. W jej trakcie oddał się na usługi Zygmunta Luksemburskiego, wówczas jeszcze króla Niemiec, Czech i Węgier, a w okresie późniejszym cesarza, aby pomóc mu w krucjacie przeciwko husytom. Podróże księcia Piotra doprowadziły go do Aragonii na dwór Alfonsa V, jak i do Kastylii przed oblicze Jana II, a także również do Barcelony, Flandrii, krajów niemieckich, Anglii, Wenecji, Padwy, Ferrary oraz do Rzymu, gdzie został przyjęty przez papieża Marcina V. Tymczasem w anonimowej relacji napisanej w języku kastylijskim przez nieznanego autora, określanego w większości wydań jako Gómez de Santiesteban, książę Piotr udał się do miejsc, gdzie nigdy nie był: na czagatajski dwór Timura, do władcy zaginionego królestwa chrześcijańskiego Księdza Jana oraz do grobu św. Tomasza w indyjskim Majapur. W celu stworzenia tej narracji autor "Księgi" wykorzystał wcześniejsze znane mu relacje z podróży, jak między innymi równie fikcyjny opis Jana z Mandeville czy nawet jeden z wariantów listu wysłanego przez legendarnego Księdza Jana, ale i jak najbardziej autentyczną relację "Ambasada do Tamerlana" ("Embaja-da a Tamorlán") z kastylijskiej misji dyplomatycznej do Samarkandy, stosując kompilację wszystkich tych dzieł. "Księga infanta Pedro Portugalskiego" odzwierciedla szeroko rozpowszechnione w średniowiecznej literaturze wschodnie mirabilia, znane z innych wcześniejszych i ówczesnych relacji podróżniczych, co było swoistym ukłonem w stronę oczekiwań ówczesnego czytelnika, wpisującym się w podróżopisarstwo średniowieczne, uchodzące za literaturę fantasmagoryczną.